Bezoek aan Ani, Anahit en Araksya

Zondag 9 juni al vroeg in de ochtend aan de wandel. Heerlijk om weer zo vroeg te wandelen. Het leven in de stad ligt nog stil, je kunt overal lopen, oversteken en kijken.

We zijn bij het nieuwe park geweest. Dit park is pas geopend. Het bestaat uit veel fonteinen die in de ochtend nog niet aanstaan. Ook zijn er prachtige beelden.

Tot een uur of 15.00 uur rustig aan gedaan. De tassen voor Stephanavan, Alaverdi, Vanadzor en Noyemberyan klaar gezet. We vertrekken maandagochtend voor een dag of 10 naar die plaatsen. Ook nog even de was opgehangen.

Daarna vertrokken we, met de taxi, naar het huis van Anahit (Anahit was in 2008 bij ons in huis) Kristine en haar zoon David (onze Armeense vriendin met haarloos) gingen ook mee. Ani (Ani was ook in 2008 in ons huis) Araksya (Araksya was in 2006 in ons huis) kwamen daar ook. Ook Anahit (begeleider van 2008) met haar kinderen Nune en Sofie zouden daar komen.

We moesten een eindje buiten de stad. Wat een geweldig weerzien met deze meiden. Dat ze in Nederland waren woonden ze in een kindertehuis, genaamd Zatik, in Yerevan. Het wonen in een kinderhuis wil niet zeggen dat ze geen ouders hebben. Soms hebben ouders geen tijd om voor hun kinderen te zorgen (werk) en soms is er gewoon zoveel armoe. 

Het kinderhuis Zatik is gesloten. Ani en Araksya wonen bij hun moeder. Anahit woont in een huis met 9 andere meiden. Dit huis wordt gesponsord door verschillende organisaties. Ook maken de meiden kaarten die verkocht worden. Natuurlijk hebben we er een flink aantal gekocht.

Anahit herkende ik direct. Ze was zo blij om me te zien. Raakte me ook steeds aan. Ani en Araksya herkende ik wel maar niet zo als bij Anahit. 

We hebben samen koffie gedronken. Anahit (tolk) heeft de meiden over Frank verteld. Dat was een moeilijk moment. We hebben hun fotoboeken bekeken. Met elkaar pizza gegeten en het Keezenspel aan ze geleerd, zodat we het daar konden achterlaten. Anahit werkt in een kledingzaak. Ani studeert design en maakt prachtige iconen, Araksya studeert en werkt.

Het was verder een hele bijzondere dag. Op een gegeven moment kwamen er steeds meer mensen bij en de meeste hadden vroeger in Zatik gewoond en waren ook voor een vakantie in Nederland geweest. Het was zo mooi. Wat een geweldige jongen mensen.

om 21.00 teruggegaan naar het huis van Kristine. Ik hoop dat we met deze meiden nog een keer kunnen afspreken.