Bezoek kinderhuis Vanadzor, Amalya en Armine

Maandag 17 juni.
Vanmorgen na een flinke ochtendwandeling, brood gehaald, grote deksel van een voorraad bak bij de moeder van Margaritha gebracht en ontbeten. Hasmig had groente taartjes gebakken. Erg lekker, maar mijn maag en darmen zijn een beetje van slag.
Daarna met de taxi naar Vanadzor. Eerst gezocht naar Nunè (Nunè was in 2016 bij Theo en Jeanne in huis) zij zou mogelijk bij haar tante zijn. Alles was op slot. Ook bij de buren was niemand thuis. We gaan het morgen misschien weer een keer proberen.

Daarna naar het kinderhuis. Lilit (tolk van 2016) zou voor ons informeren bij de directeur. Had ze helaas niet gedaan. We mochten met de kinderen in een speciale zaal. Lusine en Amalyia (waren in 2016 bij mij in huis) waren niet meer in het kinderhuis. Lusine en haar broer Garik wonen momenteel in een kindertehuis bij het meer van Sevan. Amalyia woont bij een tante. Lilit gaat deze tante bellen of wij contact mogen zoeken. Als dat mag moeten we naar de burgemeester van het dorp om toestemming te vragen.

In de speciale zaal hebben we gepraat en spelletjes gedaan met Donara (was in 2013 bij Theo en Jeanne in huis) haar zus Wanoehi, haar zusje Monica en haar broertje Walico. Ook Saratel van Ans en Klaas kwam nog even langs. We hebben ijsjes, drinken en koek gekocht. Spelletjes gedaan, armbandjes geknoopt, cadeautjes gegeven en vooral veel aandacht aan de kinderen gegeven. 4 Kinderen uit  één gezin. Weggehaald uit huis omdat de situatie onhoudbaar was. Moeder is met oudste zoon vertrokken en laat al 6 jaar niets meer van zich horen. Vader is overleden. Opa en oma zijn er nog wel maar komen niet langs (te oud? geen geld?) Ook andere familie laar zich niet zien. De kinderen staan op de lijst voor adoptie. 

Het kinderhuis ziet er niet echt schoon uit. Slaapzalen met bij de kleinere kinderen veel bedden (10 stuks) De oudere 3/4 op een kamer. Weinig privacy. Ze waren ook niet echt gastvrij. Ze kwamen niet even vragen, informeren of iets aanbieden. En dat terwijl Theo en Jeanne jaarlijks langskomen en een van de weinigen mensen zijn die deze kinderen bezoeken.

Om 16.00 uur afscheid genomen. Lilit vertelde ons dat de tante van Amalya toestemming gaf voor een bezoek. Dus op de terug weg trok onze Spoorloos verslaggever Hasmig haar plan. Op naar het gemeentehuis. Deze gevonden maar niemand aanwezig, alleen de Armeense vlag. Maar Hasmig zou Hasmig niet zijn als ze aan iedereen ging vragen en geloof het of niet......daar kwam de burgemeester. Hij bij Hasmig op de voorstoel en op naar het huis van de tante van Amalya.

Amalya heeft 6 jaar in Vanadzor gewoond en woont nu sinds 2 jaar bij haar tante. Ook haar broer Juri is door tante uit het kinderhuis gehaald. Dan heeft tante nog 1 dochter (Diana) en 2 zonen. Amalya was wel blij om me te zien, maar is een verlegen meisje. 
Ze wonen in arme omstandigheden en hebben het zwaar. We hadden een fotocollage, wat cadeautjes en wat koekjes mee. Bij de tante viel het kwartje laat (dat Amalya bij mij in Nederland is geweest)....ik weet niet wat Lilit met haar besproken heeft.
Dat we er zaten begon het gigantisch te onweren, regenen en hagelen. We konden echt niet weg. Na een half uur, wat lekkage in het huis en een zee van water op de weg konden we weer in de taxi stappen. We zijn niet lang geweest maar het voelde goed. 
Het spoelde op straat, wat een waterballet.....

Daarna koffie bij Hasmig. Al die bezoeken en indrukken zijn erg vermoeiend. Vanavond nog naar Armine (tolk uit 2011)
Armine woont in dezelfde wijk als Ruzanna. Zij woont mooi en heeft het goed voor elkaar. We hebben veel gepraat. Ook over onze zorgen om Alisia. Armine gaat praten met de moeder van Anush. Armine had heerlijke taartjes en rozenlimonade gemaakt. Voor mij maakte ze kruidenthee. Goed voor mijn maag.

Laat in de avond naar Hasmig en nog even lekker gezeten.