Van Yerevan naar Stephnavan

Maandag 10 juni.

Wederom de dag begonnen met een vroege ochtendwandeling. Daarna douchen, inpakken, ontbijten en om10.00 met de taxi naar Stephanavan. (Een rit van 160 kilometer) Gelukkig een stationwagentaxi wat wel nodig is omdat we weer veel bagage hadden.

Kristine zwaaide ons na.

Bij het plaatsje Aperan zijn we gestopt. Hier is een bakkerij waar ze nog op de ouderwetse manier "Turkse broden " maken. In de laatste jaren is het hier erg toeristisch geworden. De bakkers maakten er echt een show van, leuk om even te zien. We hebben wat lekkere dingen voor bij de koffie gekocht.

Om 12.30 kwamen we aan bij Hasmig in Stephanavan. Een emotioneel weerzin voor Jeanne en Theo. Jeanne en Theo hebben Hasmig leren kennen toen ze op bezoek waren bij één van de kinderen waar ze gastgezin van zijn geweest. De communicatie verliep daar erg moeizaam en toen hebben ze Hasmig gebeld. Hasmig is een Armeense vrouw van 69 jaar. Ze is Franse lerares geweest en kent daardoor heel veel kinderen. Ze heeft voor mij veel adressen van de, bij ons gelogeerde kinderen, gezocht.

Hasmig gaat met ons mee om te tolken. In oktober 2018 is Hasmig  haar moeder overleden. Ze heeft jaren met haar gewoond en vooral de laatste jaren intensief voor haar gezorgd. 

Hasmig is een ontzettend lieve vrouw, ze kan ontzettend gek doen en ze geeft je direct het gevoel dat je thuis bent. 

Hasmig is ongeveer 20 jaar geleden ook met een groep Armeense kinderen in Steenwijk geweest. Ze weet waarvoor we komen, ze kent veel gezinnen, ze weet van de armoede en ze is een geweldige vrouw.

Hasmig heeft ons meegenomen naar een museum. Het museum ging speciaal voor ons open. We kregen een rondleiding. Ik vond er niet zoveel aan. 

Daarna onverwachts op bezoek bij Elza. Elza is in 2009 in ons huis geweest. Elza woont samen met haar ouders. Ze zit op school in Vanadzor. Haar vader is erg ziek.